Wielki Tydzień w rodzinie chrześcijańskiej w czasach epidemii

Niedziela Palmowa upamiętnia triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy. Był On witany przez tłumy mieszkańców, którzy uznali go za Syna Dawidowego. Ludzie rzucali Mu pod nogi gałązki palmowe i oliwne.

Warto własnoręcznie przygotować palmy w domach w gronie rodzinnym, co może być okazją do wspólnej modlitwy i katechezy.

Wielki Czwartek w Kościele katolickim jest pamiątką ustanowienia przez Chrystusa sakramentów kapłaństwa i Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy. W tym dniu całą rodziną trzeba podziękować Panu Bogu za sakramenty kapłaństwa i Eucharystii.

Wielki Piątek to czas wyciszenia, postu, kontemplacji krzyża. W chrześcijańskiej rodzinie Wielki Piątek jest dniem żalu i żałoby, dniem przepraszania Boga za to, że czasem odpowiadamy złem i grzechem na Jego miłość. To dzień, w którym trzeba wziąć udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej (poprzez media, ale również rozważając poszczególne stacje w modlitwie rodzinnej).

Wielka Sobota to dzień cichej nadziei, modlitewnego oczekiwania na cud zmartwychwstania. Nie jest to dzień smutku, pełen żałoby, ale przepełnia go cicha wewnętrzna radość, wynikająca z wiary, że Chrystus wypełnił wszystko co zapowiedział.

Uroczyste błogosławieństwo pokarmów przeniesione jest na czas śniadania wielkanocnego w gronie rodzinnym; to błogosławieństwo może poprowadzić ojciec rodziny lub inna osoba.

Niedziela Wielkanocna to największe święto i najbardziej uroczysty dzień w ciągu roku. Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał nie obchodzilibyśmy żadnych świąt. Nie byłoby też wspólnot chrześcijańskich.

W Niedzielę Wielkanocną po Mszy świętej rezurekcyjnej rodzina gromadzi się na uroczystym śniadaniu przy odświętnym stole. Wtedy następuje też przeniesione z Wielkiej Soboty, poświęcenie pokarmów.

Cały artykuł:

Wielki Tydzień w rodzinie chrześcijańskiej w czasach epidemii